Siła przyciągania

„Siła przyciągania” to przykład świeżego, mocnego, nowego kina niemieckiego. Doskonali aktorzy Hanno Koffler („Letnia burza”), Max Riemelt (Nagroda dla Najlepszego Aktora w Karlowych Warach za film „Fabryka zła”) oraz Katharina Schuettler („The Promise”) stworzyli emocjonującą opowieść dobitnie pokazującą, co się dzieje, kiedy życie się rozpada i nie jest się w stanie dać szczęścia osobom, które się kocha.

BERLINALE – film otwierający przegląd nowego kina niemieckiego

INSIDEOUT Toronto LGBT Film Festival – Oficjalna Selekcja

Seattle International Film Festival

identities Queer Film Festival Wien - Oficjalna Selekcja

MoMA - w ramach przeglądu Nowe Filmy Niemieckie

Outfest Los Angeles LGBT Film Festival - Oficjalna Selekcja

frameline - Oficjalna Selekcja

Taipei Film Festival

Istanbul Modern - w ramach przeglądu Nowe Filmy Niemieckie

„Hanno Koffler i Max Riemelt to nowa wymarzona para niemieckiego kina.”
(RBB Radio Eins)

„SIŁA PRZYCIĄGANIA to niemiecka odpowiedź na TAJEMNICĘ BROKEBACK MOUNTAIN!”
(3sat)

„Utrata hamulców, atrakcyjność nowych przeżyć, miłość i wszystkie tego konsekwencje. Lacant sprawnie tka tę skomplikowaną sieć emocji, której niespodziewane zwieńczenie jest najpiękniejsze. A kiedy Max Riemelt i Hanno Koffler namiętnie się całują, można im uwierzyć.”
(Die Tageszeitung)

„Uczuciowy mętlik w homofobicznym, małomiasteczkowym światku, świetnie opowiedziany i zagrany aż po sam nieuchronny finał historii.”
(Der Tagesspiegel)

„SIŁA PRZYCIĄGANIA robi wrażenie doskonale uchwyconą zmysłowością, mistrzowską swobodą dialogów i poruszającymi kreacjami nawet drugoplanowych aktorów.”
(Frankfurter Allgemeine Zeitung)

„Film pozostawiający trwałe wrażenie. Bohaterowie zdają się ciągle biec, jakby to było jedynym sensem ich życia. Lacant za pomocą subtelnych środków pokazuje nam niespodziewany wybuch uczucia, rozstanie, pożądanie i rozpacz. Dzięki scenariuszowi, montażowi Moniki Schindler, świetnym ujęciom męskich pocałunków, a przede wszystkim głównym aktorom Hanno Kofflerowi i Maxowi Riemeltowi, skrywany temat homofobii i antygejowskiej przemocy w policji zostaje podniesiony w wyjątkowo udany sposób.”
(Player)

Współautor scenariusza Karsten Dahlem opowiedział mi kiedyś o przypadkach znęcania się nad homoseksualnymi kolegami, które zauważył podczas szkolenia policyjnego. Postanowiliśmy wtedy opowiedzieć o tym problemie w filmie.

Pomimo widocznych na zewnątrz reform, policja w dalszym ciągu tkwi w konserwatywnej, zdominowanej przez mężczyzn strukturze. Cieszę się, że dzięki materiałom, które zebraliśmy, udało nam się poprowadzić fabułę filmu inaczej, niż to mogło być oczekiwane. W środku ciężkości nie umieściliśmy miłości nędzy dwoma mężczyznami dziejącej się w środowisku, w którym bycie gejem jest całkowitym tabu. Położyliśmy raczej nacisk na rozdarcie Marca między pragnieniami i wartościami, których nie był w stanie pogodzić. Z jednej strony szczęście rodzinne, ojcostwo i związek z Bettiną, z drugiej rodząca się miłość do Kaya. Oczywiście ten film porusza temat homoseksualizmu, natomiast ja chciałem przede wszystkim mówić o archetypicznym konflikcie między miłością i nienawiścią, odrzuceniem i odkrywaniem siebie. Chciałem spróbować zrozumieć moich bohaterów, z ich nadziejami i lękami.